Iemand in mijn omgeving heeft een depressie. Hoe kan ik hem helpen?

Het is niet makkelijk om een depressieve vriend te steunen … Hoe reageer je best? Wat zeg je? Wat kan je doen om hem erbovenop te helpen? Hierna volgen enkele tips.

Ook de omgeving heeft het behoorlijk moeilijk en schommelt tussen onbegrip en onmacht. Zo moet de partner vaak veel taken op zich nemen. Om dat vol te houden, is het belangrijk om psychologische en praktische ondersteuning te krijgen. Denk ook aan een zelfhulpgroep.

Als je vermoedt dat je vriend een depressie heeft, moedig hem dan zachtjes aan om zijn huisarts te raadplegen. Zich niet helemaal fit voelen of last hebben van andere symptomen kan een goede aanleiding zijn om op consultatie te gaan. In dat geval kan de huisarts zelf opperen dat er misschien sprake is van een depressie. Praat vooraf met de dokter. Jouw beleving is van groot belang voor een correcte diagnose.

De omgeving drukt zich soms stuntelig uit, iets waarop depressieve personen slecht reageren, want ze zien dat als een oordeel. De persoon onder druk zetten om dingen te doen met woorden als “Kom uit je zetel, schiet in actie, ga een eindje wandelen en je zult je beter voelen” is een slecht idee. Iemand die depressief is, heeft vaak moeite om op te staan en zich aan te kleden. Wees er gewoon voor die persoon, luister naar hem en zorg voor een sfeer van onderling vertrouwen zodat hij zijn hart kan uitstorten bij jou.

Aanvaard en erken dat je vriend echt ziek is, daarmee help je hem een flink stuk vooruit. En als je zijn ziekte begrijpt, kun je ook beter reageren op zijn uitlatingen.

Overlaad je vriend niet met ‘goede raad’ in de hoop dat het zo beter zal gaan. Praktische hulp helpt hem een flink stuk verder: haal zijn geneesmiddelen bij de apotheker, vergezel hem als hij een afspraak heeft met de dokter … Maar laat hem wel de nodige ruimte. Te veel bemoederen heeft een omgekeerd effect.

De omgeving ziet vaak beter op welke manier een depressieve persoon functioneert en hoe het gesteld is met zijn stemming ... Houd die zaken niet voor jezelf, maar praat erover met je arts.

Het is geen pretje om te horen dat iemand suïcidale gedachten heeft. Bovendien vreest de omgeving soms dat erover praten sombere overwegingen enkel maar in de hand werken. Wel integendeel, als je goed opschiet met de depressieve persoon, lucht het hem op om erover te praten. Aanvaard dat hij de zaken op die manier beleeft en vermijd opmerkingen in de trant van “Hoe is het mogelijk dat je zoiets ook maar overweegt? Stel je even voor wat je jouw kinderen daarmee aandoet." Dergelijke opmerkingen veroorzaken alleen maar schuldgevoelens.

Bij een depressie is het risico op zelfmoord reëel. Let dus goed op voor bepaalde tekenen die de kans vergroten dat de depressieve persoon de daad bij het woord voert:

• Actieve zelfmoordgedachten (ik wil er een einde aan maken, maar ik weet nog niet op welke manier). Passieve gedachten van het type “Ik wil niet langer leven. Kreeg ik maar een ongeval” zijn minder alarmerend.
• Er werd al een afscheidsbrief geschreven.
• De persoon heeft een familiale voorgeschiedenis van zelfmoord.

Praat in dat geval dringend met de arts.

Kinderen gaan bijzonder kundig om met een depressieve ouder. Is de depressie van lange duur, dan kan ze wel een impact hebben op de persoonlijke ontwikkeling en de relaties met de omgeving, zeker als het kind nog zeer jong is. Kinderen praten liever niet over de problemen, om de zaken niet nog moeilijker te maken voor de depressieve ouder. Daarom is het van groot belang dat de andere ouder ruimte creëert, zodat het kind zich ongedwongen kan uiten.