Wat zijn de oorzaken van schurft?
Schurft wordt veroorzaakt door microscopisch kleine parasieten uit de familie van de mijtachtigen, met de naam schurftmijt (Sarcoptes scabiei). De enige omgeving waarin ze overleven, is onze huid. Daarbuiten blijven die 0,3 millimeter grote beestjes slechts 48 u in leven. Overdracht van de schurftmijt gebeurt dus uitsluitend bij mensen onder elkaar, via directe lichamelijke contacten of via besmette voorwerpen (kleding, lakens, stoffen kinderspeelgoed …). Als ze een plekje gevonden hebben op een menselijk lichaam, leggen de vrouwtjesmijten er hun eitjes. Daaruit ontstaan larven die, zodra ze volwassen zijn, zich op hun beurt voortplanten op de huid. Zo ontstaat er een echte invasie!
Kunnen dieren ons besmetten?
Dieren zoals katten, honden en vogels kunnen inderdaad ook besmet raken met de schurftmijt. Maar opgelet met vooroordelen! In dat geval hebben we immers te maken met een andere vorm van de aandoening, veroorzaakt door een Sarcoptes-mijt die verschilt van de zogenaamde ‘menselijke’ soort. Hij kan ons wel besmetten, maar overleeft niet op mensen. Wees dus niet bang voor eventuele besmetting door je huisdier.
Wat zijn de symptomen van schurft?
Schurft gaat gepaard met heel kenmerkende symptomen. Zo veroorzaakt het, vooral ’s avonds en ’s nachts, intense jeuk op het hele lichaam, maar meer in het bijzonder tussen de vingers, aan de polsen, onder de oksels en aan de geslachtsorganen (nooit in het gezicht en heel zelden op de hoofdhuid). Bovendien is de aandoening zodanig besmettelijk dat gewoonlijk alle bewoners van hetzelfde huis zich beginnen te krabben. Op het huidoppervlak zijn met het blote oog kleine zwarte scabiësgangetjes (fijne bochtige groefjes) van 1 of 2 millimeter lang te zien, al zijn ze soms moeilijk te detecteren. Het zijn de vrouwelijke schurftmijten die deze gangetjes in de huid graven om er hun eitjes in te leggen. De zwarte kleur is afkomstig van hun uitwerpselen. Met een loep of een dermatoscoop is het mogelijk om de mijt op te sporen aan het eind van het gangetje. Ze omvatten:
Intense jeuk
- Nachtelijke jeuk: De jeuk is vooral intens 's avonds of aan het begin van de nacht en vaak ondraaglijk, waardoor de geïnfecteerde personen zich hevig gaan krabben.
- Lokalisatie van jeuk: De jeuk kan overal op het lichaam optreden, maar komt vaker voor tussen de vingers, op de polsen, in de oksels, rond de taille, op de geslachtsorganen en zelden op het gezicht of de hoofdhuid.
Huiduitslag en sikkels
- Huiduitslag: Verschijning van kleine rode bultjes, blaasjes of blaren veroorzaakt door het krabben en de allergische reactie.
- Huidkronkels: Kleine kronkelende gangen van 1 tot 2 millimeter lang, zichtbaar met het blote oog. Deze kronkels zijn de tunnels die vrouwelijke mijten graven om hun eieren te leggen.
- Kleur van de kronkels: De kronkels kunnen zwart lijken door de uitwerpselen van de mijten.
Aanvullende symptomen
- Krabletsels: De intense jeuk leidt vaak tot huidletsels door krabben, wat het risico op secundaire infecties zoals krentenbaard verhoogt.
- Schilfers en korsten: In ernstige of onbehandelde gevallen kunnen dikke schilfers ontstaan, wat wijst op een ernstige besmetting.